- 26 Mar 2022
- 106
- 99
- 105
- Ödüller
- 2
LV
1
Tarantula Anatomisi 1
Araknidler, 3 tagma (vücut parçası) olan böceklerin aksine, prosoma (sefalotoraks) ve opisthosoma olmak üzere 2 ana vücut parçasından oluşur. Her ikisi de birbirine , dolaşım, sindirim ve sinir sistemlerinin kanalize edildiği, karmaşık bir kas sistemi ile çevrili ince ve esnek bir pedical ile bağlıdır. Bu pedicel, opisthosoma'yı prosomadan bağımsız olarak hareket ettirme yeteneği olu ve dokuma sanatını çok daha kolay hale getirir.______________________________________________________________________________________________________________________________________________
PROSOMA
Prosomanın dorsal tarafında, farklı veya belirsiz bir servikal oluk ve fovea ile ayrılabilen ön sefalik bölge (gözleri içeren) ve arka torasik bölge olarak alt bölümlere ayrılan kabuk bulunur. Kabuğun şekli ve yüzey dokusu ve tüylülük ve foveanın şekli gibi bileşenlerinin büyük önem taşıyan taksonomik özellikler olduğu kanıtlanmıştır. Mağarada yaşayan birkaç tür, örneğin Sinopoda scurion dışında, tüm örümcekler bir dizi gözle donatılmıştır ve kabuktaki göreceli konumlarına göre adlandırılır. Tek bir ailede göz sayısı değişebilir, ancak bu oldukça nadirdir. Theraphosids, oküler tüberkül üzerinde bulunan 8 göz içerir.vücut ölçülerine göre küçük olanlardır. Bununla birlikte, örümcekler genellikle zayıf görüşten muzdariptir. Kabuğun çok daha arkasında , mide emme kaslarının dahili olarak bağlı olduğu çeşitli şekil ve boyutlarda gelen belirgin bir çöküntü olan fovea bulunur. Bazı türler, foveanın tepesinde inanılmaz bir konik boynuz gösterir. Prosoma, bacaklar, pedipalps, keliser ve diğer ağız parçaları gibi çeşitli dış uzantıları barındırır. Her örümceğin 8 bacağı vardır, 6 bacaklı böceklerin aksine. Tipik özellikleri bacaktan bacağa değişebilir, ancak örümcekler simetrik olarak inşa edilir, insanlar genellikle I'den IV'e, önden arkaya kadar numaralandırılmış bacak çiftlerinden bahseder. Her bacak 7 bacak segmentinden oluşur. Bacakları örümceğin vücuduna bağlayan bazal segment koksa olup, bunu kronolojik olarak trokanter, femur, pattela, tibia, metatarsus ve tarsus takip eder . Dikkat çekici bir şekilde, tarsi 2 veya 3 küçük tarsal pençe ile sonuçlanır. Av türlerinin genel olarak 2 pençesi vardır, oysa tüm ağ oluşturan türlerin ipek ipliği kavramak için 3 pençeye ihtiyacı vardır. Bazı terafositler üçüncü bir gelişmemiş pençe gösterebilir. Chelicerae'nın yanındaki bacak benzeri özellikler pedipalplerdir. Metatarsların olmaması gerçeği dışında neredeyse geleneksel bir bacakla aynıdırlar, esas olarak sondalama, kazma ve hissetme (hareket değil) için kullanılırlar ve olgun erkeklerde palpal ampuller göstermek için dönüşürler. Bu palpal ampullerle birlikte çoğu, ancak tüm olgun erkekler ilk bacak çiftinde tibial mahmuzlar göstermez. Chelicerae, kabuğun önünde bulunur ve avın vücuduna zehir ve enzimleri nüfuz etmek ve enjekte etmek için kullanılan dişleri korur. Scopula pedleri ile birliktebacaklarda, pedipalplerde ve keliceral dişlerde örümcek, içindeki sıvıları emmek için avını kavrar. Örümcekler avlarını çiğneyemezler, bu nedenle avını felç etmek için zehir ve örümceğin vücudunun dışında mümkün olduğunca sıvılaşmak için enzimler kullanırlar. Prosomanın ventral tarafında, pedipalplerin maksilla olarak adlandırılan bazal segmentleri(coxae) ve labium örümceğin beslenmesine yardımcı olur. Bacakların koksaları ile çevrili göğüs kafesi ventral olarak her şeyi bir arada tutar. Sternum ve karapaks, elastik bir zar olan plöre ile birleştirilir. Bu zar boyunca tüy döküm süreci başlayacak. Prosomanın dış iskeleti, hayatta kalabilmesi için esnek olmaması ve opisthosomadan çok daha kalın olması gerektiğinden, yüksek dozda kitin içerir. Dahili olarak prosoma, merkezi sinir sistemini (tarantula'nın beyni), zehir bezlerini, mideyi emen ve bağlı uzantıları hareket ettirmek için kasları barındırır.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
OPİSTOSOM
Prosomanın aksine, opisthosoma, besinleri emebilmek ve yumurta üretebilmek için esnektir. Dışarıdan karın ve ilişkili uzantıları gösterir. Tüm terapötikler, örneğin Gasteracantha ve Micrathena türlerinin süslü karınlarının aksine, eşit eliptik, küresel veya oval bir karına sahiptir . Karın bölgesindeki renk ve desenler farklıdır ve hayatın her evresinde farklılık gösterebilir. Bazı türlerin karınlarında kurdeşen kıllar bulunur, diğerleri bu tür kıllara sahip değildir ve çok azı, örneğin Ephebopus spp. pedipalplerde ürtiker kıllar var. Opisthosomada anterior-ventral olarak, epigastrik bölgenin her iki tarafında, kitap akciğerleri bulunur. Bu oldukça ilkel bir solunum sistemidir. Diğer tüm örümceklerden farklı olarak, terafositler gibi ilkel migalomorflar 2 çift kitap akciğerine sahiptir. Araneomorphae'de 1 çift ve tübüler bir trakea bulunur. Bazı örümcekler, solunum için yalnızca soluk borusuna güvenirler. Epigastrik bölge, örümceğin cinsel organını barındıran bir açıklık içerir . Erkeklerde (gonopore) bu testislere yol açar, kadınlarda (gonoslit) yumurtalıkları gizler. Entelegyn Araneomorphae'nin yetişkin dişileri, epijin olarak adlandırılan epigastrik bölgenin merkezinde sklerotize bir dış yapı gösterir. Mygalomorphae, dahil. Theraphosidae ve haplogyne Araneomorphae epigyne yoksundur! Epijinin altında bulunan entelegyne Araneomorphae'deki vulva, genellikle spermateka, döllenme ve çiftleşme kanallarından oluşur. Genellikle, çünkü bazı terapötik spp. spermatecae sahip olmadığı bilinmektedir ( Encyocratella olivacea ). Entelegyne Araneomorphae'deki (theraphosid spp.'de değil) epijinin yapılarının, olgun erkeklerde vulva ve pedipalp morfolojisinin taksonomik düzeyde en güçlü araçlar olduğu kanıtlanmıştır. Karın memeciklerinin arka ucuna yakınyer almaktadır. Bunlar ipek üreten organlardır ve belli ki her örümceğin birkaç tane vardır. Çoğu örümceğin, 1 çifti neredeyse görünmez olan yalnızca 2 çifte sahip olan terapötiklerden farklı olan 6 iplik memeciği vardır. Bununla birlikte, her örümcek bildiğimiz gibi bir ağ oluşturmayacaktır, tüm örümceklerin sığınaklar, tuzaklar, sperm ağları ve/veya yumurta keseleri inşa etmek için bir ağ yapması gerekecektir. Memeciklerin biraz üzerinde dışkı atımı için anal tüberkül bulunur. Opisthosoma, dahili olarak kalbi, solunum organlarını, orta bağırsağı, yumurta üretimi için yumurtalıkları ve çeşitli dönen bezleri barındırır.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
TERAPİ
Theraphosid türleri boyutları ve tüylülükleri ile bilinir, ancak tüm türler düşündüğünüz kadar büyük ve tüylü değildir. Bugüne kadar bilinen en küçük terapötik olan Tmesiphantes mirim, daha yaygın olan Tegenaria domestica'dan 5,5 mm daha küçük bir vücut boyutuna sahiptir. Theraphosidae, chelicerae'nin eklemlenmesiyle esas olarak Araneae'den farklı olan Mygalomorphae'nin alt takımına aittir. Mygalomorphae her zaman aşağı doğru saldırır. Mezothelae, Mygalomorphae ile aynı tür chelicerae'ye sahiptir, ancak karınları, Mygalomorphae'den farklı oldukları dorsal zırhlıdır. Bununla birlikte Theraphosidae, Mygalomorphae'nin alt takımının sadece küçük bir parçasıdır. Theraphosidae familyasının vücut ölçülerine göre oldukça küçük gözleri, kalın skopula yastıkçıkları, tarsal pençelerin yanında pençe kümeleri, 2 çift kitap akciğeri, sadece 2 çift memecik ve Barychelidae'den farklı olarak palpal koksa üzerinde belirgin bir ön lobu vardır. Theraphosidae familyasındaki türler de farklıdır. Taksonomistler, theraphosidae familyasını cinslere göre alt bölümlere ayırır.______________________________________________________________________________________________________________________________________________
KARAPA
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
OKÜLER TÜBERKÜ
Işığa duyarlı retinanın arkasında bir ışık yansıtan tapetum ludicum içeren gümüşi dolaylı gözlerin (ALE, PME, PLE) aksine, doğrudan gözler (AME) aydınlatıldığında karanlık göründüğünden, gözler yapı ve işlev bakımından farklılık gösterir . Bu gözlerdeki tapeta, düşük ışık yoğunluklarında görsel hassasiyeti arttırır. Bu dolaylı gözler genellikle iyi görüşe sahip örümceklerde büyütülür, bu terapötiklerde durum böyle değildir. Lycosidae ve Agelenidae gibi bazı örümcek aileleri de dahil olmak üzere diğer eklembacaklılara benzer şekilde, terafosidlerin de polarize ışığı tespit edebilmeleri ve onların yön bulma becerilerinde önemli bir rol oynaması mümkün olabilir.Clypeus : Oküler tüberkül ile kabuğun ön kenarı arasındaki küçük mesafe.
Oküler tüberkül : Tarantulanın gözlerinin bulunduğu küçük “tepe”. 8 göze sahip olmalarına rağmen görme yeteneği çok kötüdür.
Medyan oküler dörtgen (MOQ) : 4 medyan gözün alanı.
• Hakkında: Tarantula Aphonopelma chalcodes (Araneae, Theraphosidae) ocelli'sindeki fotoseptörlerin spektral duyarlılıkları.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
AĞIZ PARÇALAR
Dişler : Düşmanı tehdit etmek, avı delmek ve vücuduna zehir enjekte etmek için kullanılır. Ayrıca kazmak için çok yararlı oldukları kanıtlanmıştır.Maksilla : Genellikle palpal koksa veya gnathocoxa olarak anılır.
Labiosternal höyükler : Bir labiosternal oluk, labium'u sternumdan ayırır.
Labium : Ağzı kapatır ve çiğneme sırasında yiyeceklerin manipülasyonuna yardımcı olur, küçük sklerotize kapsullerle kaplıdır.
Sternum : Opisthosoma'yı bir arada tutan ventral kalkan. İç kas bağlanması için noktalar olan 3 çift stigil gösterir.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
Cheliceral dişler : Dişlerin üzerindeki keliser üzerinde keskin ve sıralı sertleştirilmiş noktalar, avı kavramak (ve tutmak) için kullanılır. Kuş yiyiciler, avını parçalara ayırmak ve tanınmaz bir top (bolus) artıkları oluşturmak için keliceral dişlerini kullanırlar.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
ZEHİR
Uloboridae dışındaki tüm örümcekler, ya chelicerae'de ya da kabuğun altında bulunan zehir bezleriyle donatılmıştır. Migalomorf türlerde zehir bezleri büyük keliserlerinde bulunur. Zehir, zehir kanalından dişlere doğru ilerler ve buradan kurbanı felç etmek için zehir deliklerinden avın vücuduna enjekte edilir. Diğer bezlerden gelen sindirim sıvılarının salgılanması, avın dış sindirimini başlatacaktır. Çeşitli örümceklerin zehirinin özellikleri belirlenir ve hedefe özel olduğu kabul edilir. Latrodectus spp.'nin zehiri. (kara dullar), örneğin insanlarda (özellikle karın bölgesinde) şiddetli ağrıya neden olan nörotoksik proteinler içerir, ancak genellikle ölümcül değildir. Atrax cinsinden Avustralya huni ağı örümceklerive Hadronyche (Hexathelidae familyası), insanlarda ve primatlarda ciddi nörolojik ve kardiyovasküler zehirlenmeye neden olabilir, ancak genellikle diğer bazı omurgalılarda daha az ciddi etkilere neden olur. Bu huni ağı örümcekleri, dünyadaki insanlar için en tehlikeli örümceklerden biri olarak kabul edilir. Loxosceles spp.'nin zehiri. (Amerikan münzevi olarak bilinir) insanlara ve tavşanlara karşı çok etkili olduğu düşünülür, ancak muhtemelen diğer bazı omurgalılar için daha az zararlıdır. Bu son genellemede Loxosceles'in (ve Sicarius'un) zehrini aklımızda tutmalıyız) sp. diğer tüm örümceklerden çok farklı davranır. Sicariid örümceklerinin zehirinde enzimler daha yüksek -hücre yok edici- bir rol oynar. Aynı zehirin farklı türler üzerindeki bu farklı etkileri, birkaç türün zehiri herhangi bir zarar vermeden önce nötralize etmek için antikorlar taşıdığını gösterebilir. Bununla birlikte, peptit toksinlerinin esas olarak iyon kanalları üzerinde hareket ettiği gerçeği göz önüne alındığında, bu ifade tamamen doğru olmayabilir. Farklı hayvanlardaki bu iyon kanalları temelde aynı şekilde çalışır ve yüksek oranda korunur. Ancak amino asit dizisinde az sayıda mutasyon olabilir ve tek mutasyonların bile çok büyük etkileri olabilir. Bununla ilgili çok ilginç bir örnek yayınlandı: Toksin μ-theraphotoxin-Ae1a ( Augacephalus ezedami'den ) bir hamamböceği türünde ( Blattella germanica ) çok aktiftir.) ancak başka bir hamamböceği türünde ( Periplaneta americana ) pek aktif değildir. Bunun nedeni, etki ettiği sodyum kanalının amino asit dizisindeki tek nokta mutasyonudur. Genel olarak, örümcek zehirinin insanlar üzerindeki etkisi hakkında çok az şey bilinmektedir. Genellikle LD50 değerlerini görebilirsiniz tipik olarak farelerden veya diğer laboratuvar organizmalarından elde edilir. Ancak bu veriler, deneysel düzeneğe oldukça bağımlıdır ve insanlara tahmin edilemez. "Tıbbi açıdan önemli" olarak adlandırılan örümceklerin çoğu, özellikle omurgalılarda/memelilerde ve yaşamı sürdürme süreçlerinde yer alan reseptörlerde aktif olan toksinlere sahip görünüyor. Zehir gücünün yanı sıra, ısırık sırasında mevcut olan ve enjekte edilen zehir miktarı da dikkate alınmalıdır. Örneğin, hoş olmayan semptomlar genellikle Poecilotheria türlerinin ısırıklarından sonra ortaya çıkar, ancak bu, daha yüksek bir zehir potansiyelini göstermez. poecilotheriatürler ise diğer birçok tarantula ile karşılaştırıldığında genellikle oldukça yüksek miktarda zehir enjekte eder.• Hakkında: Örümcek Zehrinin Tıp Bilimi ve Tarımdaki Uygulamaları.
• Hakkında: Örümcek zehrinde yeni tanımlanan bileşikler, kronik ağrının tedavisine yardımcı olabilir.
• Hakkında: Müsküler distrofi için UB tarafından geliştirilen örümcek zehri ilacı veriliyor.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
STRİDÜLASYON
Stridülasyon, özel vücut yapılarını birbirine sürterek tiz bir gıcırtı sesi çıkarma eylemidir ve tehdit edildiğinde bir uyarı işareti olarak kullanılır. Bu yapılar ya yırtık kıllardan, kürek kıllarından, tüylü kıllardan (aşağıdaki fotoğrafta görüldüğü gibi) veya küçük kargılardan (vurucular) oluşur. Formlar ve kombinasyonlar türden türe farklılık gösterir ve güçlü bir taksonomik araç oldukları kanıtlanmıştır. Tarantulalarda bu yapılar keliserlerin karşılıklı yüzlerinde, keliser ve pedipalplerin karşılıklı yüzlerinde, maksillaların karşılıklı yüzlerinde veya pedipalp ve ön ayakların koksa ve trokanterleri arasında bulunur. Pelinobius muticus gibi bazı türlerde, çizgili kıllar ilk iki bacak çiftinin koksa ve trokanterinde bulunur. Stridülasyonun uzunluğu, sıklığı ve şiddeti türe bağlıdır.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
BACAKLAR
Bacak segmentleri
Her bacak 7 bacak segmentinden oluşur. Bacakları örümceğin vücuduna bağlayan bazal segment koksa olup , bunu kronolojik olarak trokanter, femur, patella, tibia, metatarsus ve tarsus takip eder . Dikkat çekici bir şekilde, tarsi 2 veya 3 küçük tarsal pençe ile sonuçlanır . Av türlerinin genel olarak 2 pençesi vardır, oysa tüm ağ oluşturan türlerin ipek ipliği kavramak için 3 pençeye ihtiyacı vardır. Bazı terafositler üçüncü bir gelişmemiş pençe gösterebilir.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
Distal görünüm
Tarsal pençeler : Tarsinin distal ucundaki pençeler. Bazı ailelerin dişi örümceklerinin pedipalplerinde 1 tek pençe bulunur, ancak bunlar terapötik değildir. Bununla birlikte, bazı terafosid cinsleri, zayıf gelişmiş bir üçüncü pençe gösterir. Tüm ağ oluşturan örümceklerin üç pençesi vardır, çünkü bu, ipek ipliği tutmak için kullanılır, ancak üç pençeli örümceklerin tümü ağ oluşturmaz.Scopulae : Örümceklerin bacaklarının ucundaki yoğun saç tutamları. Scopula, her biri setül veya "uç ayaklar" adı verilen daha küçük tüylerle kaplı mikroskobik tüylerden oluşur. Skopulalar her tüy dökümünde artar ve örümceğin tırmanmasına ve kavramasına yardımcı olur. Pedipalplerdeki skopulalar esas olarak avı kavramak için oradadır. Metatars üzerindeki skopulaların büyüklüğü ve/veya varlığı bir türü diğerinden ayırt edebilir.
SAÇLAR VE TİTREŞİM
Örümcekler hayatta kalabilmek için, işitsel reseptörlerden yoksun oldukları ve çoğu zaman kötü bir görüşe sahip oldukları için propriyoseptör uyaranlarına ve dokunma ve titreşim hissine güvenirler. Bir örümceğin vücudundaki çoğu tüy, düşük frekanslı titreşimleri algılamak, parazitlere karşı korunmak ve suyu güvenli bir mesafede tutmak için vardır. Solifugae, Ricinulei ve Opiliones takımlarından örümcekler dışında, tarantulalarda hava hareketine ve ses dalgalarına duyarlı trikobothria, bacaklarda ve pedipalplerde bulunan uzun kıllar bulunur. Bu şekilde örümcek, avı ve yırtıcıyıtespit edebilmektedir . Proprioseptif becerileri nedeniyle örümcek vücut uzantılarının pozisyonunu algılar ve uzaydaki pozisyonunu tanır. Koksalarda bulunan farklı büyüklükteki kıl plakaları, örümceğin sinir sistemine bacakların duruşları hakkında bilgi verir.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
BİR ÖRÜMCEK İÇ ANATOMİSİ
Dikkat: Bu çizim bir asır önce yapılmıştır. Bu terapi değildir.
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
Ekli dosyalar
Son düzenleme:
