- 8 Haz 2020
- 210
- 213
- 180
- Ödüller
- 5
LV
2
Türkiye’de bulunan yılanların zehirleri, sağlıklı bir insanı öldürecek kadar zehirli değildir fakat şiddetli ağrılara, ciddi yaralanmalara hatta nekroza bağlı organ kayıplarına neden olabilir. Bu nedenle dikkatli olmak gerekir. Hiçbir yılan rahatsız edilmedikçe insanlara saldırmaz ve ısırmaz aksine insanlardan kaçma eğilimindelerdir. Ayrıca zehirleri yılanlar, tarım alanları ve bahçelerdeki fare, köstebek gibi kemirgenleri yediklerinden çok faydalı hayvanlardır kesinlikle korunmalıdırlar.
Ülkemizde bulunan 58 yılandan sadece 15 türü zehirli, 3 türü yarı zehirli, 40 türü ise zehirsizdir.
Yarı Zehirli Türler
Yarı zehirli yılanlar Colubridae familyasından:
Zehirli Yılanlar
15 zehirli yılanın 14 tanesi Viperidae (Engerekgiller) familyasına ait olup, diğeri Elepidae familyasına aittir.
Bu türler arasında büyüklük ve zehir keselerinin büyüklüğü bakımından en tehlikeli olabilecek türler:
Malpolon İnsignitus (Çukurbaşlı Yılan)
Dünya yayılım alanı: Doğu Fas, Cezayir, Tunus, Libya,Kuzey Mısır, Filistin, İsrail, Ürdün, Suriye, Türkiye, Yunanistan (Korfu), Kıbrıs, Irak, İran ve Lübnan'da dağılım gösterir.
Türkiye yayılım alanı : Trakya, Marmara, Ege, Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, İç Anadolu,
Doğu Anadolu, Güneydoğu
Habitat: Az bitkili taşlık, kayalık alanlar bahçeler ve su kanallarına yakın bölgelerde de görülebilir, ortalama 1500 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: boyları 200cm aralığında olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: En çok kertenkele türleri olmak üzere, küçük kemirgenler, küçük kuş ve kuş yavruları, yakalayabildikleri küçük memeliler üzerinde yoğunlaşır. Bazen avlayabilecekleri boyutlardaki yılanları da besin olarak tercih ederler.
Başın üst tarafında, gözler arasında, boyuna bir çukur bulunur. Zehri insan için etkili değildir. Ancak kertenkele ve benzeri avlarını zehirleyerek yakalamaya yarar.
Göz bebekleri yuvarlak olan bu türün vücudunu kaplayan pullar hafif karinalı (çıkıntılı) yapıdadır. (Pulların ortası biraz çukurdur.). Türün en baskın anatomik özelliği doğrultusunda, başın üstü gözlerin ortası hizasından boyna doğru bariz şekilde çukurdur. (Gözler bu çukurluğa göre bariz şekilde belirgin ve dışarı doğrudur.). Sırt tarafı yetişkin bireylerde yeşilimsi-mavimsi gri/kahverengi tonlarda ve lekesiz, genç bireylerde ise zemin rengi gri yahut kahverengi tonlarda olup küçük hafif siyahımsı lekeler bulunur. Genç bireylerdeki hafif siyahımsı lekelerin kenarları beyazımsı ince çizgilerle çevrilidir. Ventral kısım (karın altı bölgesi) beyazımsı veya sarımsı beyaz olup zemin rengi üzerinde siyah veya gri nokta şeklinde lekeler bulunur.
Yarı zehirli olan bu türün salyasında küçük avlarını etkileyen zehir bulunmaktadır. Bu zehir sadece küçük kemirgenler, kuşlar vb. küçük avlarda etkili olup, insan üzerinde etkili olmadığı için, insanlar açısından hayati risk oluşturmaz.
Dünya yayılım alanı: Türkiye, Arnavutluk, Ermenistan, Azerbaycan, Bosna Hersek, Bulgaristan, Hırvatistan, Kıbrıs, Gürcistan, Yunanistan, İran, Irak, İsrail, İtalya, Lübnan, Makedonya, eski Yugoslav Cumhuriyeti, Malta, Karadağ, Rusya, Slovenya, Suriye bölgelerinden tür kaydı bulunmaktadır.
Türkiye yayılım alanı: Trakya, Marmara, Ege, Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu
Habitat: Orman açıklıkları, Yol kenarları, Taşlık, kayalık alanlar, Makilikler, Bağ, bahçeler, Çalılıklar. Bu tür ortalama 2000 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: Bu türün vücut boyu ortalama 80 cm olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: Beslenme alışkanlığı genelde kertenkele türleri, küçük kemirgenler, kuşlar gibi küçük canlılar
Göz bebekleri bol ışıkta dikeydir. Boyun kısmı bariz incedir. Bu yılanının vücudunu kaplayan pullar karinasız (çıkıntısız, düz) yapıdadır. Vücutları yanlardan hafif basıktır. Sırt tarafı gri/kahverengi zemin renginde olup zemin üstünde iri siyah veya koyu kahverengi lekelidir. Bu lekeler vücut gerisinde kuyruğa doğru soluklaşır ve belirsizleşir. Başın iki yanında bariz koyu kahverengi/siyah şeritler vardır. Gövde yanlarında da birer sıra koyu leke dizisi bulunur. Ventral kısım (karın altı bölgesi) sarımsı beyaz tonlarda olup koyu lekeler taşır. Karın altı lekeli mermer yüzeyi görünümündedir.
Akşam ve sabah saatlerinde avlanır. Dik yüzeylere kolay tırmanabilir. Yarı zehirli bir yılan türü olup zehri etkili değildir. Zehri küçük hayvanlar için zehirlidir. Aktivasyon zamanı Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim aylarındadır
Bu tür kendisini ciddi tehdit altında hisseder veya çok sıkıştırılırsa hızlı bir şekilde ısırabilir. Yarı zehirli olmasından dolayı insan için hayati risk oluşturmaz. Dişi 5 ila 9 yumurta bırakır. Yaşadığı bölgelerin tarım alanı olarak kullanılması ve yoğun kentleşme türü tehdit eden en büyük nedenlerdir.
Dünya yayılım alanı: Türkiye, Irak, Lübran, Ürdün, Suriye bölgelerinden tür kaydı bulunmaktadır.
Türkiye yayılım alanı: Güneydoğu Anadolu; Şanlıurfa, Kilis
Habitat: Taşlık, kayalık alanlar, Bozkırlar, Yarı çöl ortamlar. Bu tür ortalama 400-700 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: Bu türün vücut boyu ortalama 70-80 cm olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: Küçük memeliler ve kertenkeleler ile beslenirler.
Göz bebekleri bol ışıkta dikeydir. Boyun kısmı bariz incedir. Ensedeki siyah bant Telescopus fallax a göre daha geniştir ve baş genellikle siyahtır. . Vücut pulları düz dizilmiştir. Vücutları yanlardan hafif basıktır. Sırt açık kahverengimsi gri üzeri siyah lekelidir. Ventral kısım (karın altı bölgesi) mermer görünümünde olup esmer lekeler taşır.
Akşam ve sabah saatlerinde, alaca karanlıkta avlanır. Dik yüzeylere kolay tırmanabilir. Zehri etkili değildir. Zehri küçük hayvanlar için zehirlidir. Aktivasyon zamanı Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim aylarındadır. IUCN kriterlerine göre LC (Least Concern) statüsündedir.
1. Budak, A., Göçmen, B. (2008). Herpetoloji (Ders Kitabı). İkinci baskı. Ege Üniversitesi Yayınları. Fen Fakültesi Yayın No. 194.
2. Baran, I. and Atatür, M.K. 1998. Turkish herpetofauna (amphibians and reptiles). Republic of Turkey Ministry of Environment, Ankara.
3. Göçmen, B. (Unpubl. results; yayınlanmamış sonuçlar). Results of herpetologial trips (Herpetolojik seyahatlerin sonuçları).
Bu yazı Sayın kidemli üyemiz @Thunder beye aittir
İzinsiz alıntı yapılamaz
Lütfen bu türleri koruyalım sahip çıkalım bu canlılar ülkemizin değerleri. Öldürmeyelim öldürtmeyelim gelecek nesilleri biliçlendirelim
Ülkemizde bulunan 58 yılandan sadece 15 türü zehirli, 3 türü yarı zehirli, 40 türü ise zehirsizdir.
Yarı Zehirli Türler
Yarı zehirli yılanlar Colubridae familyasından:
- Malpolon İnsignitus (Çukurbaşlı Yılan)
- Telescopus Fallax (Kedi Gözlü Yılan)
- Telescopus Nigriceps (Siyah Bantlı Kendi Gözlü Yılan)
Zehirli Yılanlar
15 zehirli yılanın 14 tanesi Viperidae (Engerekgiller) familyasına ait olup, diğeri Elepidae familyasına aittir.
- Macrovipera Lebetina (Koca Engerek)
- Montivipera Albizona (Beyaz Bantlı Dağ Engereği)
- Montivipera Bulgardaghica (Bolkar Engereği)
- Montivipera Raddei (Ağrı Engereği)
- Montivipera Wagneri (Vagner Engereği)
- Montivipera Xanthina (Şeritli Engerek- Osmanlı Engereği)
- Vipera Transcaucasiana (Kafkas Burunlu Engerek)
- Vipera Barani (Baran Engereği)
- Vipera Darevskii (Darevski Engereği)
- Vipera Kaznakovi (Kasfkas Engereği)
- Vipera Pontica (Çoruh Engereği)
- Vipera Anatolica (Anadolu Küçük Engereği)
- Vipera Eriwanensis (Çayır Engereği)
- Walterinnesia Morgani (Çöl Kobrası)
Bu türler arasında büyüklük ve zehir keselerinin büyüklüğü bakımından en tehlikeli olabilecek türler:
- Macrovipera Lebetina (Koca Engerek)
- Montivipera Xanthina (Şeritli Engerek- Osmanlı Engereği)
- Vipera Ammodytes (Boynuzlu Engerek-Burunlu Engerek)
Malpolon İnsignitus (Çukurbaşlı Yılan)
- Eastern Montpellier Snake
Dünya yayılım alanı: Doğu Fas, Cezayir, Tunus, Libya,Kuzey Mısır, Filistin, İsrail, Ürdün, Suriye, Türkiye, Yunanistan (Korfu), Kıbrıs, Irak, İran ve Lübnan'da dağılım gösterir.
Türkiye yayılım alanı : Trakya, Marmara, Ege, Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, İç Anadolu,
Doğu Anadolu, Güneydoğu
Habitat: Az bitkili taşlık, kayalık alanlar bahçeler ve su kanallarına yakın bölgelerde de görülebilir, ortalama 1500 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: boyları 200cm aralığında olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: En çok kertenkele türleri olmak üzere, küçük kemirgenler, küçük kuş ve kuş yavruları, yakalayabildikleri küçük memeliler üzerinde yoğunlaşır. Bazen avlayabilecekleri boyutlardaki yılanları da besin olarak tercih ederler.
Başın üst tarafında, gözler arasında, boyuna bir çukur bulunur. Zehri insan için etkili değildir. Ancak kertenkele ve benzeri avlarını zehirleyerek yakalamaya yarar.
Göz bebekleri yuvarlak olan bu türün vücudunu kaplayan pullar hafif karinalı (çıkıntılı) yapıdadır. (Pulların ortası biraz çukurdur.). Türün en baskın anatomik özelliği doğrultusunda, başın üstü gözlerin ortası hizasından boyna doğru bariz şekilde çukurdur. (Gözler bu çukurluğa göre bariz şekilde belirgin ve dışarı doğrudur.). Sırt tarafı yetişkin bireylerde yeşilimsi-mavimsi gri/kahverengi tonlarda ve lekesiz, genç bireylerde ise zemin rengi gri yahut kahverengi tonlarda olup küçük hafif siyahımsı lekeler bulunur. Genç bireylerdeki hafif siyahımsı lekelerin kenarları beyazımsı ince çizgilerle çevrilidir. Ventral kısım (karın altı bölgesi) beyazımsı veya sarımsı beyaz olup zemin rengi üzerinde siyah veya gri nokta şeklinde lekeler bulunur.
- Telescopus Fallax (Kedi Gözlü Yılan)
- Cat-eyed Snake, Cat Snake
Dünya yayılım alanı: Türkiye, Arnavutluk, Ermenistan, Azerbaycan, Bosna Hersek, Bulgaristan, Hırvatistan, Kıbrıs, Gürcistan, Yunanistan, İran, Irak, İsrail, İtalya, Lübnan, Makedonya, eski Yugoslav Cumhuriyeti, Malta, Karadağ, Rusya, Slovenya, Suriye bölgelerinden tür kaydı bulunmaktadır.
Türkiye yayılım alanı: Trakya, Marmara, Ege, Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu
Habitat: Orman açıklıkları, Yol kenarları, Taşlık, kayalık alanlar, Makilikler, Bağ, bahçeler, Çalılıklar. Bu tür ortalama 2000 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: Bu türün vücut boyu ortalama 80 cm olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: Beslenme alışkanlığı genelde kertenkele türleri, küçük kemirgenler, kuşlar gibi küçük canlılar
Göz bebekleri bol ışıkta dikeydir. Boyun kısmı bariz incedir. Bu yılanının vücudunu kaplayan pullar karinasız (çıkıntısız, düz) yapıdadır. Vücutları yanlardan hafif basıktır. Sırt tarafı gri/kahverengi zemin renginde olup zemin üstünde iri siyah veya koyu kahverengi lekelidir. Bu lekeler vücut gerisinde kuyruğa doğru soluklaşır ve belirsizleşir. Başın iki yanında bariz koyu kahverengi/siyah şeritler vardır. Gövde yanlarında da birer sıra koyu leke dizisi bulunur. Ventral kısım (karın altı bölgesi) sarımsı beyaz tonlarda olup koyu lekeler taşır. Karın altı lekeli mermer yüzeyi görünümündedir.
Akşam ve sabah saatlerinde avlanır. Dik yüzeylere kolay tırmanabilir. Yarı zehirli bir yılan türü olup zehri etkili değildir. Zehri küçük hayvanlar için zehirlidir. Aktivasyon zamanı Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim aylarındadır
- Telescopus Nigriceps (Siyah Bantlı Kedi Gözlü Yılan)
- Black Headed Snake
Dünya yayılım alanı: Türkiye, Irak, Lübran, Ürdün, Suriye bölgelerinden tür kaydı bulunmaktadır.
Türkiye yayılım alanı: Güneydoğu Anadolu; Şanlıurfa, Kilis
Habitat: Taşlık, kayalık alanlar, Bozkırlar, Yarı çöl ortamlar. Bu tür ortalama 400-700 metre rakıma kadar görülebilmektedir.
Toplam vücut uzunluğu: Bu türün vücut boyu ortalama 70-80 cm olup istisnai olarak daha büyüklerine de rastlanabilir.
Beslenme: Küçük memeliler ve kertenkeleler ile beslenirler.
Göz bebekleri bol ışıkta dikeydir. Boyun kısmı bariz incedir. Ensedeki siyah bant Telescopus fallax a göre daha geniştir ve baş genellikle siyahtır. . Vücut pulları düz dizilmiştir. Vücutları yanlardan hafif basıktır. Sırt açık kahverengimsi gri üzeri siyah lekelidir. Ventral kısım (karın altı bölgesi) mermer görünümünde olup esmer lekeler taşır.
KAYNAKÇA
1. Budak, A., Göçmen, B. (2008). Herpetoloji (Ders Kitabı). İkinci baskı. Ege Üniversitesi Yayınları. Fen Fakültesi Yayın No. 194.
2. Baran, I. and Atatür, M.K. 1998. Turkish herpetofauna (amphibians and reptiles). Republic of Turkey Ministry of Environment, Ankara.
3. Göçmen, B. (Unpubl. results; yayınlanmamış sonuçlar). Results of herpetologial trips (Herpetolojik seyahatlerin sonuçları).
Bu yazı Sayın kidemli üyemiz @Thunder beye aittir
İzinsiz alıntı yapılamaz
Lütfen bu türleri koruyalım sahip çıkalım bu canlılar ülkemizin değerleri. Öldürmeyelim öldürtmeyelim gelecek nesilleri biliçlendirelim
